HIDE ( helsa )

สารตรงจากเฮลและขอบฟ้า

สวัสดีค่ะท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน ก่อนอื่นเลยดิฉันต้องขอบคุณเป็นอย่างสูงที่เลือกหยิบผลงานของดิฉัน ถือเป็นการให้โอกาสนักเขียนตัวน้อยอย่างดิฉันเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะได้เพลิดเพลินไปกับเรื่องราวของหนุ่มสาว ดิฉันอยากจะแจ้งให้ทราบโดยทั่วกันก่อน

ประการแรก แฟนฟิคเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นโดยนักเขียนเพียงคนเดียว คือดิฉันเอง ทุกอย่างที่จรดลงมาจากความคิดสร้างสรรค์ของดิฉันแต่เพียงผู้เดียว มิอนุญาตให้ท่านใดก็ตามนำไปเป็นแรงบัลดาลใจ / คัดลอก

ประการที่สอง แฟนฟิคเรื่องนี้มีการบิดเบือนจากเส้นเรื่องหลักในตัวอนิเมชั่นเล็กน้อย รวมถึงหนังสือ A Frozen Heart เองด้วย ดิฉันขอถือวิสาสะ ขอบพระคุณค่ะ

ดิฉันอยากจะแจ้งให้ทราบเพียงเท่านี้ หากผู้อ่านท่านใจชมชอบผลงานของดิฉัน สามารถคอมเมนต์เป็นกำลังใจได้เลยโดยไม่ต้องเขินอายไป ( มันจะทำให้ดิฉันมีกำลังใจอย่างมาก ในขณะที่ลูกเรือเหลือน้อยเท่าหยิบมือแบบนี้ ) ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

                                                                                              ด้วยรัก

                                                                                              เฮลและขอบฟ้า

                        ‘ ถุงมือ ’ เป็นหนึ่งในเครื่องแต่งกายยอดนิยมมาตั้งแต่ยุคกลาง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลประการใดก็ตามที่จำต้องสวมใส่มัน แต่ส่วนมากคงจะสวมไว้เพื่อเป็นไม้ประดับ ให้ดูน่าค้นหา ดูลึกลับ ซ่อนเร้นแต่ชวนมองจ้อง พวกชั้นสูงจึงชมชอบที่จะมีมันหลากหลายคู่ในตู้ อย่างว่า แบบลูกไม้ยาวถึงข้อศอกนั่นก็งามหยดย้อยหาใช่เล่น

หากสำหรับ บางคน มิได้ใส่ถุงมือไว้เพื่อตกแต่ง มิได้ใส่เพื่อทำให้ตนเป็นที่ยอมรับในแวดวงสังคม แต่ใส่ไว้เพื่อ ปกปิด

“ ซ่อนไว้ อย่ารู้สึก อย่าให้ใครเห็น ” เสียงของหญิงแรกแย้มกระซิบพร่ำบอกยามฟ้าฉายแสงประกายวับ อากาศชื้นเบาบางกับความอบอุ่นด้านนอกบานหน้าต่างแก้วช่างน่าออกไปเดินเล่นแถวฝั่งทะเลสาบให้ลมพัดหยอกเล่นกับปอยผมพุ่มน้อย

แต่ไม่ มันเป็นไปไม่ได้

ตราบใดที่นางยัง . . . “ อย่า รู้สึก ” 

กลัว .

ภายในห้องบรรทมส่วนพระองค์ของธิดารัชทายาทเย็นเฉียบ รู้สึกได้ถึงกลิ่นไอเย็นที่คละคลุ้ง เกล็ดน้ำแข็งหนาเกาะตามชั้นหนังสือ ผ้าม่านปักเลื่อมทองด้วยมืออย่างดีถูกฉีกทึ้งทำลายโดยที่คนทำไม่ฉุดคิดนึกถึงมูลค่าของมันเลยสักนิด

ข้างนอกนั่น คือฤดูร้อนพร้อมเปลี่ยนผัน

ถุงมือสีนวลที่สวมไว้เพื่อปิดกั้นไม่ให้เธอทำร้ายใคร บางครามันก็ไม่ได้ผล อย่างเช่นครานี้

“ ให้ตายสิ ! ” ฝ่ามือเผลอดับฤดูร้อนสุดท้ายภายในห้อง กองไฟร้อนรุ่มสลายหายไปเพราะเพียงแค่หล่อนวาดมืออย่างมิได้จงใจ

กลายเป็นฤดูหนาวโดยสมบูรณ์ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกว้าง แต่กลับคับแคบเหมือนกับใจเจ้าของ,

เอลซ่าทรุดลงกับพื้น มวยผมที่ถูกพันธนาการอย่างไม่ค่อยใส่ใจหลวมลงตามแรงที่ร่างอรชรร่วงตามแรงโน้มถ่วง เกล็ดน้ำแข็งใสแตะที่ไหล่มนกับปลายจมูกรั้น เธอชาไปทั้งตัวจนแทบไม่รู้สึกเจ็บที่หิมะกัดแล้ว ถึงแม้เอาเข้าจริง

เธอแทบจะไม่เคยรู้สึกหนาวเลยก็ตาม

“ วันนี้มีแขกมาเยี่ยม ใส่ถุงมือไว้นะ ” เสียงหวานพริ้มชวนฝันกำลังพูดกับชายวัยกำลังโต ขณะที่ยื่นเครื่องแต่งกายที่ว่าให้กับเขา เมื่อของในมือถูกรับไปหล่อนจึงบรรจงใช้ปลายนิ้วเก็บลูกผมส่วนเกินให้กลับเข้าที่ก่อนจะเหยียดหลังยืนเต็มความสูง

ก็มีแต่ผู้เป็นแม่เท่านั้นล่ะ ที่ปฏิบัติกับเขาราวกับว่าเขาคือคนที่มีคุณค่าจริง ๆ

“ ถ้าเกิดเหงื่อออก …ลูกต้องอดทนหน่อย ”

“ สบายมากครับ ”

เพราะหน้าร้อนแบบนี้ แม้แต่อาณาจักรเกาะทะเลใต้ก็ยังร้อนมิแพ้ที่ใด ถึงแม้มีความชื้นจากสายธาราก็ยังคงร้อนระอุ อาจจะไม่ใช่จากด้านนอก แต่อาจจะเกิดมรสุมฤดูร้อนภายใน

แต่สำหรับฮานส์ถือเป็นเรื่องที่เล็กน้อยมาก

เขาทำแบบนี้มาตั้งแต่เจ็ดขวบเห็นจะได้

ทั้งตัวเขามีรอยเขียวม่วงช้ำจ้ำเต็มไปหมด บางรอยเกิดจากที่เขาเดินชนขอบโต๊ะเพราะโดนเบียด บางรอยเกิดจากฝีมือของพี่ชายคนโตสุดที่หยิกเขา มิวายโดนอีกสองสามคนกระชากลากแขนให้ไปทำนู่นทำนี่ให้ อย่างที่ข้อมือก็เพิ่งมีรอยแดงเข้มพิมพ์ทิ้งลายเชือกเอาไว้ ไม่บอกก็รู้ว่าเพิ่งถูกมัดมือให้ห้อยต่องแต่งอยู่กับคานไม้ให้พี่ชายฝาแฝดได้หัวเราะเล่น

บางรอยมิใช้แค่ช้ำแดง แต่เป็นสะเก็ดแผลจากการที่โดนของแข็งกระแทก หรือพูดให้ถูก คือกระแทกเข้าอย่างจังกับของแข็งสารพัด โดนผลักบ้าง โดนเหวี่ยงบ้าง

เขามีแผลทั้งตัว

ซึ่งแผลแสดงถึงความเปราะบาง

เพราะเขาเป็นคนที่สิบสามหรือ ?

เพราะเขาเป็นคนเล็กสุด ?

ไม่มีใครเห็นหัว